Artikel van journalist Bert Janssen uit Dagblad Tubantia van 23 februari 2018. Foto’s van Carlo ter Ellen

 

HAAKSBERGEN – Phil Scott Page, gepensioneerd anesthesist en treinenliefhebber, maakte donderdag zijn laatste reis. Per stoomtrein naar Haaksbergen. De tegendraadse ‘verdoofdokter’, naar eigen zeggen lid van de ‘narcoticabrigade’ van het Medisch Spectrum Twente, kreeg de uitvaart die hij wenste.

Dat hij in de kelder onder z’n villa in Gildehaus is opgebaard, pal over de grens bij Oldenzaal, is al een klein wonder. Duitse uitvaartregels laten amper toe dat een overledene thuis wordt opgebaard. Uitvaartleidster Karen Hof moet rijen Behörden overtuigen dat Phil Scott Page niet in een anonieme koelcel hoort maar in zijn eigen honk naast de sauna.

Onder een geborduurd portret van zijn creatieve dochter Tardia, omgeven door bloemstukken van schoondochter Silke en met tekeningen van kleinkinderen op het voeteneind. „En daar liggen orchideeën, net als bij ons huwelijk, 47 jaar geleden”, zegt zijn vrouw Dagmar Cannegieter (70).

Ceremonie

De geboren Engelsman (81) overleed na een ziekbed van een jaar. Hij werd geveld door levercirrose, volgens zijn geliefde een beroepskwaal. Bij het onder zeil brengen van patiënten zouden anesthesisten een verdovingsdosis binnenkrijgen. Page’s doodsoorzaak wordt nader onderzocht.

Zelf was dokter Phil down to earth over zijn specialisme. Eenvoudig gasboer, noemde hij zich. Het paar ontmoette elkaar in Venlo; zij was anesthesie-assistente. Uit zijn eerste huwelijk had Page twee zoons, van wie Chris voor de ceremonie uit Engeland is overgekomen. In zijn tweede huwelijk werden Tardia en Robert geboren.

“Hij was uitbehandeld en lag ter dood veroordeeld in bed. Maar hij bruiste van de ideeën”

The last change saloon, noemde hij zijn zelf geregisseerde afscheid. Hij tekende er zelf een Uncle Sam-achtige figuur bij, met priemende wijsvinger. Karen Hof werd een week voor kerst in Gildehaus uitgenodigd voor de ‘productie’ van de niet-alledaagse uitvaart. De uitvaartleidster benoemde zijn ondeugende ogen en de Monty Python-achtige Engelse humor vol understatements.

Hof: ,,Hij was uitbehandeld en lag ter dood veroordeeld in bed. Maar hij bruiste van de ideeën.’’ Eerder beschreef Page zijn begrafenis tamelijk basaal. ‘Find a spot, dig a hole and fill it up’, zei hij. Vind een plek, graaf een gat en vul dat.

Lijkwade

Als eerste wordt het stoffelijk overschot in een lijkwade gewikkeld, op een baar van wilgentakken. Het lichaam wordt in de woonkamer omringd door tientallen modeltreintjes. Een modelspoorbaan die door de living slingert. De lijkwade kan niet anders dan van geliefde jeansstof zijn. „De slechtst geklede man van het ziekenhuis”, memoreert Dagmar. Voor de laatste reis draagt deze muziekliefhebber en hobospeler een donkerblauw kostuum.

Een paars-zwarte uitvaartbus, met de omwikkelde overledene in het gangpad, rijdt de nabestaanden naar landgoed Hof te Boekelo, voor de afscheidsbijeenkomst met toespraken en muziek, van Joan Baez en Bob Dylan tot Fanfare for the common Man, om Pages voorliefde voor de gewone man te benadrukken. Dagmar prijst zijn zelfspot en schetst zijn treinenpassie. „We stonden met allerlei weertypes op stations.”

Prominente plek

Op het perron in Boekelo wachten chef-trein Frank Noordink, machinist Stefan Fähnrich, conducteur Kees Hof en stoker Sander te Riet Scholten de genodigden op, voor een dampende, gitzwarte Navizence-stoomlocomotief. Brenda Wulderink van de Museum Buurtspoorweg (MBS) regelde dat de trein uit 1910 voorrijdt. Eén keer eerder, na het overlijden van een eigen vrijwilliger zowat 20 jaar geleden, is een MBS-stoomtrein als rouwvoertuig ingezet.

Nu krijgt Page een prominente plek in de coupé, tussen zijn geliefden. „Hij ligt er prachtig bij. Toen hij hoorde dat we een stoomtrein konden huren, straalde hij. Dit had hij fantastisch gevonden”, aldus Dagmar.

Natuurbegraafplaats

De laatste treinreis, dampend door het Twentse land, eindigt in Haaksbergen. Een select gezelschap brengt zijn lichaam naar de natuurbegraafplaats in Haaksbergen. Hier krijgt hij zijn laatste rustplaats, zoals hij wilde. Op een reuze damschijf staan zijn personalia – Phil S. Page 1936-2018. Ook dat hout vergaat. Op de treinreis terug naar Boekelo wordt geproost met zijn lievelingswhisky. In zijn laatste saloon.