Zo aan het einde van het jaar wil ik er niet omheen, de terugblik op…in dit geval, het jaar waarin mijn moeder overleed, wij als kinderen wees werden en het ouderlijk huis nu definitief niet meer bestaat… Het jaar waarin ik me ineens besef dat afscheid nemen wél bestaat. En als het ‘je
Het is nu nog amper voor te stellen hoe ik in 2015 in m'n eentje begon als zelfstandig uitvaartondernemer na een intensieve vakopleiding met aansluitend een stage bij een ervaren en zeer professionele collega. Die sprong in het diepe durfde ik te maken omdat ik overtuigd was van de rol die ik zou
“Ik neem vooral afscheid van wat er niét was...” antwoordde de dochter op de vraag hoe ze terugkeek op het afscheid van haar moeder, nog geen maand geleden. “Ik heb mijn leven verlangd naar dat stukje erkenning, waardering en misschien wel die knuffel, die je volgens mij maar van één iemand écht nodig
Ik hoor het haar nog zeggen. Mijn moeder wordt binnenkort op 10 september om precies te zijn, 80 jaar oud. Bijzonder, met name omdat ze al vanaf haar 40e levensjaar bezig is met haar dood en eigenlijk dacht niet oud te worden, gezien het feit dat haar beide ouders niet ouder dan 50
“Je vroeg op het verkeerde moment hoe het met mijn vader ging! Goed bedoeld en lief maar op dat moment wilde ik hélémaal niets van jou, ook geen goedbedoelde interesse of aandacht”. Zooooo, die komt binnen, ze staart met betraande ogen in een verte die vol met herinneringen zit van de tijd vlak
“Of ik heb kunnen aanvaarden dat ik nu doodga?” herhaalt mijnheer mijn vraag terwijl hij me met vragende ogen aankijkt alsof ik hem het antwoord zou kunnen geven. “Tja, ik geloof het wel en toch kan ik niet gaan…” Het antwoord op mijn volgende vraag waarom hij dat niet kan komt direct
Artikel van journalist Bert Janssen uit Dagblad Tubantia van 5 mei 2018. Een week voor hij sterft, gaat Ronnie parasailen in Bruinehaar. Hij kan nog net trouwen met Petra. Zij gelooft in reïncarnatie. Komt hij terug als adelaar of als vlieg? Drie maanden geleden valt de actieve Tukker op zijn zij. Knagende
Ik sta voor de derde keer voor de deur van een mijnheer waarmee ik al twee keer eerder een bijzonder gesprek heb gevoerd over zijn naderende afscheid. Ik voel dat ik zucht….niet van vermoeidheid of iets anders maar van verdriet….Gewoon omdat hetgeen zich achter deze deur afspeelt me zo raakt. Mijnheer in kwestie
Artikel van journalist Bert Janssen uit Dagblad Tubantia van 23 februari 2018. Foto's van Carlo ter Ellen HAAKSBERGEN - Phil Scott Page, gepensioneerd anesthesist en treinenliefhebber, maakte donderdag zijn laatste reis. Per stoomtrein naar Haaksbergen. De tegendraadse ‘verdoofdokter’, naar eigen zeggen lid van de ‘narcoticabrigade’ van het Medisch Spectrum Twente, kreeg de
Als uitvaartleider ben je ook ondernemer, da’s vaak een vergeten kant van dit bijzondere vak. Omdat ik ervoor kies om altijd zelf het door een familie gewenste aantal uren in mijn begeleiding te steken, heb in de afgelopen jaren keuzes moeten maken. Voorop staat dat ik al mijn energie wil steken in het