“Ik lees iedere blog en mis er geen een. Wil je niet een blog schrijven over de uitvaart van onze lieve moeder?”
“Met weinig hebben we veel gekregen…”lees ik vanochtend op mijn zakelijke Facebookpagina. Hoe bijzonder is dat? Ik voel me gevleid, maar ook een beetje verbaasd. Wat had ik nou eigenlijk voor haar kunnen doen? ? Ook met weinig of geen budget is het mogelijk een afscheid te organiseren waar mensen zich fijn bij voelen.
De ‘kleur’ van de overledene terug laten komen is daarbij belangrijk. De locatie, een advertentie of prachtige kaarten kunnen hierin een belangrijke functie vervullen. Zeker, maar wat doe je als er gewoon helemaal geen budget is? Gewoon voelen wat nodig is en doen wat kan! Zo ook bij mevrouw Janny Nieuwbrug, een lieve moeder en oma met een hart van goud en oog voor iedereen. Helaas met soms een gat in haar hand omwille van ‘die ander’….want die had het wellicht meer nodig dan zij zelf. En zo werd mij kort voor haar overlijden gevraagd haar uitvaart te organiseren, een gemeentelijke uitvaart wel te verstaan. Het eerst wat we deden is de term ‘gemeentelijke uitvaart’ laten varen, daar hadden we het niet meer over. Het werd creatief omgaan en zoeken naar oplossingen die wel mogelijk zijn en gaan praten met collega’s van de verzorging, het rouwvervoer en de uitvaartlocatie die altijd mee willen denken als zich zoiets aandient. Fijn dat ze zo met me mee wilden en konden denken.
We hadden een kale standaard kist, kamer van 12m2, 20 kaarsen, verschillende kleuren vingerverf, tekeningen, foto’s, twee muziekboxjes en een 20 tal lieve betrokken nabestaanden, waaronder nog jonge kinderen. Nadat we in alle rust de kist hadden afgesloten, mochten de kinderen de kale kist beschilderen. Het werd de mooiste kist die oma zich kon wensen … vol met ‘handjes’, gedichtjes en laatste groeten.
Tot slot klonk luid “you’ll never walk alone” uit de kleine boxen en werd de FC-Twente shawl over de kist gelegd.
De volgende dag reed er al om 07.30 uur een stoet van 9 auto’s achter mij aan om Janny naar het crematorium te begeleiden. Tot aan de parkeerplaats. Daar namen we afscheid en ik liep het allerlaatste stukje met Janny mee.
En dan lees je op je Facebookpagina. “Hoe veel kun je doen met weinig?” Veel!
